O premijeri “Idealan muž”, Beogradsko dramsko pozorište
Opojnu i lepršavu, društveno-kritičku komediju Oskara Vajlda, reditelj Predrag Štrbac na scenu postavlja zapanjujuće grubo, izvođački neuverljivo. Na taj način bezobzirno ubija suptilnost Vajldove misli o društvenom licemerju, političkom pretvaranju, kao i naličju morala.
Početak predstave, scena maskenbala koju najavljuje sluga Mejson, definiše estetiku ovog scenskog čitanja. Pod različitim maskama koje ostavljaju utisak prilične banalnosti, likovi izlaze na scenu kao na modnu pistu, praćeni kičastim dimom i predvidivom elektronskom muzikom. Ružnoća ove scene, grubo neodgovarajuće maske nekakvih supermena i žena-mački, okrutno melje i mogućnost ironije. Igra glumaca dosledno prati ovu vizuelnu grubost, uglavnom je jednoznačna, upadljivo povišenog tona. Nema fine mere i ironije koji bi morali da prate izvođenje Vajldovih suptilnih misli.
Vrednosti Vajldove izuzetne komedije o ucenama i zaverama, o naličju političke moći, uspeha i slave, potonule su u navali površnosti i neukusa.
Premijera “Idealan muž” izvedena je za rođendan ovog pozorišta, što je naročito porazno. Dan pozorišta treba da bude prilika za pokazivanje najviših umetničkih dostignuća, a ne pozornica trapavih pokušaja njihovog stvaranja. U vezi sa time, ova predstava se može smatrati simbolom trenutka u kojem se Beogradsko dramsko pozorište nalazi, odraz njegovog umetničkog sunovrata. A to je samo jedna od posledica napetih odnosa između glumaca i uprave kuće.
Ana Tasić
Kulturni dnevnik, RTS1, 26.2.2019. godine
